اجتناب ناپذیر

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

نشستم آناتومی‌سروگردن میخونم از عصری. مغزم. مغزم. مغزم! چقدر حفره و شکاف و سوراخ داره خدایا!:( عملا دیگه نمیکشم بیشتر پیش برم:( امیدوارم اینا رو استاد تصمیم داشته باشه درس بده! جلسه اول که اومد فقط همون اسامس استخونای اصلی رو گفت رفت:/ من نمیدونم یک و نیم ساعت کلاس چجوری فقط به چار تا استخون گذشت؟:/

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

سرشار از حسرت، منفعل تر از همیشه، بیزار از این گذر سریع عمر، بیزار از مات موندن‌های بلافایده ، ذهن درگیر و دغدغه‌های ناتموم، نگرانی و بی خبری، خیره موندن به عقربه‌ها و انتظار، شبِ بی انتها، میل به نیستی، خلاصه‌ی این شبِ صبح شده و عاری از خواب.

با تعطیلی تا ١٥ فروردین موافقت شد! من هنوز نصف وسایلم بابله! و خب درسا هم همینطور مونده و قراره تلنبار شه گویا! استرس گرفتم. امشب باکتریو تموم میکنم حتی شده به زور قهوه. باید خودم درسا رو پیش ببرم تا یه جایی. ترم دو اصلا شوخی نیست:(

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

خودم قلبمو درد میارم و از دردش مست میشم. نمیدونم چرا. فقط میدونم این حالِ بد و این قفل زدن رو آهنگای شجریان، این همه خاطره‌‌‌ای که زنده میشه و همه و همه ش رو دوست دارم! خوبیش، همینه که شجریان هیچوقت من رو یاد خاطره‌ی یه فرد نمیندازه! شجریان فقط یاداور لحظه ست. لحظه و غم و فرار از واقعیت‌ها. همین هم یه نعمتیه نه؟

یه جوری دیروز باکتری خوندم که خودمم باورم نمیشد این حجم زخمی‌کردن درس:))) امیدوارم بتونم تا اخر هفته همینجوری پیش برم و درسا رو جلو ببرم.